Πέθανε ο Στυλιανός Παττακός o ταξίαρχος με το μυστρί!
[8.11.1912 –
8.10.2016]
Ποίός δεν είδε ή δεν άκουσε τον Στέλιο της επταετίας,
τον βοηθό δικτάτορα με το μυστρί; Όπου εγκαίνια κι ο Στέλιος παρών και με το
μυστρί του!!! Καλό και αγαθό ανθρωπάκι, βαθειά πιστός στην Ορθοδοξία, κανείς
δεν θα βρεθεί να του αποδώσει έστω και μια περίπτωση να πείρεξε «ατομικά» ούτε
κουνούπι. Φάνταζε από μακριά με τη γυαλιστερή του φαλάκρα και το σικ κουστουμάκι
του! ΝΟΜΙΖΕ ΚΙ ΑΥΤΟΣ ΟΤΙ ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΕΣΩΖΕ την Ελλάδα! Ετσι ήταν
πρωτοκλασσάτο βιολί όλη την οκταετία της δικτατορίας.
Τον γνώρισα προσωπικά όταν υπηρετούσα τη θητεία μου
το 1973, όταν στο άκουσμα του ερχομού στη μονάδα μου, του σκύλου αλλοπρόσαλλου
και μισητού σε όλους δικτάτορα Ιωαννίδη, κρύφτηκα με τους άλλους μην τον πετύχουμε
και μας ρίξει καμμιά 40άρα φυλακή! Ετσι έκανε πάντα, χωρίς λόγο και χωρίς αιτία!
Το άκρον άωτον της κακίας.
Εκεί που ήμουν κρυμμένος – έτσι νόμιζα- είδα μια καράφλα
να με κτυπάει στην πλάτη, να γελά και να μου δίνει το χέρι του. Με κοψοχόλιασε, τρόμαξα να συνέλθω. Γρήγορα
αισθάνθηκα την ανθρωπιά του «Στέλιου» και άφωνος δέχθηκα μια πλαστική εικονίτσα
του ΑηΓιώργη, δώρο του, που έβγαλε από την τσέπη του. Έκτοτε τον ξεχώρισα και
τον συμπάθησα - ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ – όχι σαν παράγοντα, μέσα μου.
Δεν τον ξαναείδα ποτέ για 30 και πλέον χρόνια, άλλωστε
με
έστειλαν τότε στο Άργος Ορεστικό Καστοριάς σαν ανεπιθύμητο, φρόντισαν γι’ αυτό
οι ρουφιάνοι της εποχής οι μπαχαλάκηδες που έβγαλαν τότε τον Παπαδόπουλο με 95
%, τον Καραμανλή μετά με 60 %, τον Ανδρέα μετά με 65 % και ούτω κάθ’ εξής. Ωραία
φυλή που αλλάζει συνέχεια πιστεύω, συνείδηση, ρότα, ακόμα και … χρώμα σώβρακο!
Το 2004 έτυχε να πάω στη γειτονιά του σταθμού ΟΣΕ Κάτω
Πατησίων να συναντήσω παλιούς φίλους – μια και φοιτητής έμενα πιο πάνω στην οδό
Προμηθέως στην Πλατεία Κολιάτσου! Εκεί ένας
φίλος μου, μου είπε για το μαρτύριο του Στέλιου, που ζούσε εκεί σε ένα μικρό
διαμέρισμα προίκα της γυναίκας του, χωρίς ΣΕΝΤΣ, χωρίς σύνταξη, όλα του τα στέρησε
το κράτος, ούτε βοήθημα Πρόνοιας, ούτε τίποτε! Έτρωγε από τα συσσίτια της εκκλησίας
και ζούσε με την βοήθεια των αγνώστων ανθρώπων. Για όσους δεν το ξέρουν ήταν Κρητικός, ότι
εδικαιούτο περιουσία τη χάρισε στα αδέλφια του και τους φτωχούς.
Θεωρώ υποχρέωσή μου μετά θάνατον να φέρω στο φως ότι
ξέρω από την επί Γης παρουσία και διαδρομή του. Έψαξα καλά, μάζεψα στοιχεία και
τα κοινοποιώ, Ο ΓΑΡ ΑΠΟΘΑΝΩΝ ΔΕΔΙΚΑΙΩΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ… Θεωρώ αξιόλογα τα
βιογραφικά του δεδομένα.
Στυλιανος Παττακός.
Γεννήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 1912
στην Αγία Παρασκευή Αμαρίου Ρεθύμνου, απόγονος της βυζαντινής οικογένειας
των Σκορδιλών. Φοίτησε στη Σχολή Υπαξ/κών και έπειτα στην Σχολή Ευελπίδων το 1934. Το 1937 έγινε Ανθυπίλάρχος (Ανθ/λγός
Ιππικού).
Πολέμησε στον Ελληνοϊταλικό
πόλεμο ως Διοικητής ίλης της 11ης Ομάδος Αναγνωρίσεως της 11ης Μεραρχίας
Πεζικού. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής ήταν μέλος της αντιστασιακής οργάνωσης
«Όμηρος». Έλαβε μέρος στα Δεκεμβριανά, συμμετείχε στον εμφύλιο πόλεμο ως
διοικητής της ίλης αρμάτων μάχης Κένταυρος σε αρκετά σημεία της Βόρειας Ελλάδας
και παρασημοφορήθηκε με τρία αριστεία ανδρείας, επτά πολεμικούς σταυρούς, δύο
μετάλλια εξαίρετων πράξεων καθώς και με όλα τα προβλεπόμενα σε καιρό ειρήνης
μετάλλια και παράσημα.
Στη συνέχεια σπούδασε στη
Σχολή Πολέμου και κατάφερε να φτάσει μέχρι τον βαθμό του Ταξιάρχου,
αναλαμβάνοντας τη διοίκηση τεθωρακισμένων με έδρα το Γουδί.
Αποτάχθηκε από τον στρατό σαν
Υποστράτηγος.
Ήταν παντρεμένος με την
Δήμητρα Νικολαΐδη, κόρη του Νικόλαου Γ. Νικολαΐδη, συμβούλου του Ελεγκτικού
Συνεδρίου. Μαζί απέκτησαν δύο κόρες σύζυγους Παύλου και Μεϊντάση.
Ο Παττακός ήταν μέλος της 3μελούς
ηγετικής ομάδας με τον Γ. Παπαδόπουλο
και τον Ν. Μακαρέζο που πρωτοστάτησε στο πραξικόπημα της 21/4/ 1967. Χρημάτισε
υπουργός Εσωτερικών, αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης.
Μετά την πτώση της χούντας
Ιωαννίδη, συνελήφθη στις 23/10/1974 και
μεταφέρθηκε στην Κέα, ενώ στις 20/1/1975 προφυλακίστηκε. Στη δίκη που
ακολούθησε το 5μελές Εφετείο τον καταδίκασε σε θάνατο, αλλά η ποινή μετατράπηκε
σε ισόβια κάθειρξη από την πολιτική εξουσία. Στις 28/9/1990 αποφυλακίστηκε
«λόγω ανηκέστου βλάβης της υγείας του» με την υποχρέωση να δίνει το παρών ανά
15 ημέρες στο Α.Τ. Πατησίων & ανά 5 μήνες στο 3μελές Εφετείο Κακουργημάτων.
Τα τελευταία χρόνια ζούσε ανήμπορος, χωρίς δεκάρα, τυφλός και κατάκοιτος.
Το
2010, όταν άκουσε ότι θα μπούμε σε μνημόνιο και θα δανειστούμε, είπε με κλάμα «Αλίμονο
αρχίζουν τα μεγάλα δεινά που θα τραβήξει η Ελλάδα…». Όταν ήρθαν τα capital
controls, δάκρυζε και κουνούσε το κεφάλι του. Πράγματι από την απολογία του στο
δικαστήριο προέβλεψε τις σημερινές εξελίξεις. Το 2013 έχασε την σύζυγό του που
λάτρευε και έπεσε σε βαθειά κατάθλιψη. Δεν έτρωγε και ήθελε να αυτοκτονήσει. Είχε
γράψει πολλά βιβλία και μέσα από αυτά ζητούσε συγνώμην όπου θεωρούσε ότι έσφαλε.
Αυτός
ήταν ο Στυλιανός Παττακός ο πάλαι ποτέ παντοδύναμος αντιπρόεδρος με το μυστρί
στο χέρι.
